De huidige omstandigheden vragen veel van ons, zowel maatschappelijk als van jou en mij als individu. En zoals ik in een eerdere blog 'Niet weten is helemaal ok!' schreef gaan wij allen anders met deze bijzondere situatie om. Doordat de een meer getroffen wordt dan de ander op het gebied van gezondheid en welzijn, zowel sociaal-emotioneel als financieel-economisch. En ook doordat we verschillen in hoe we naar de veranderende wereld kijken en hoe we met onzekerheid en restricties in onze vrijheid omgaan. Daarbij is het een niet perse beter dan het ander. We verschillen gewoon van elkaar: we zijn allen uniek met onze eigen persoonlijke context waarin we werken en leven. Deze diversiteit kan juist verrijkend zijn wanneer we elkaar blijven respecteren en open staan voor elkaars zienswijzen en situatie.
Als perspectiefbieder kijk ik door een bril waarin ik de situatie probeer te nemen zoals deze is. Met zowel de mooie aspecten - ik zie veel creativiteit en solidariteit om mij heen - als de minder fijne aspecten van verlies van dierbaren, sociaal isolement van kwetsbaren en mensen die hun baan en zekerheid verliezen. Niet dat dit mij niet aan het hart gaat, integendeel... Toch probeer ik de realiteit te accepteren zoals deze is, om van daaruit mijn focus te richten op een nieuw lonkend en betekenisvol perspectief. En vervolgens beweging te creëren door stapjes voorwaarts te zetten...
De voorspelling is dat de tijd van onzekerheid, sociale angst en economische recessie voorlopig niet over zal zijn. Dit vraagt om een flinke dosis incasseringsvermogen en veerkracht. We zullen geconfronteerd blijven met tegenslagen en zaken die we eigenlijk niet willen. En tegelijkertijd vraagt het van ons om - naast aandacht voor pijn, verdriet en acceptatie - weer op te krabbelen en vol goede moed voort te gaan.
Het helpt om een lonkend en betekenisvol perspectief te hebben waarop je je kan richten. Zodat verlangen jou helpt om de dingen te gaan doen die echt belangrijk voor je zijn. In alle leefomgevingen waar jij deel vanuit maakt: jouw sociale kring met familie en vrienden, jouw werkomgeving en jouw plek in de maatschappij.
Wat vind jij belangrijk in jouw leefkringen? In mijn coachtrajecten vormt dit vaak het startpunt van het zelfonderzoek van mijn clienten. Ook al komen ze meestal binnen met een werkgerelateerde vraag. Door eerst uit te zoomen wordt het vraagstuk in perspectief gezet, zodat afhankelijkheden tussen persoonlijke thema’s eerder helder worden en de focus en energie uitgaat naar de zaken die er echt toe doen...Het is niet zelden dat thema's zoals grenzen stellen, verbinding maken, keuzes maken, omgaan met conflicten niet alleen in je werk, maar ook in je privécontext manifesteren. 1x is toeval, 2x opmerkelijk en 3x een patroon. Als het patroon helder wordt door uit te zoomen, kun je vervolgens inzoomen op wat er nodig is om belemmerende patronen te doorbreken en te experimenteren met nieuw gedrag in de diverse leefkringen.
Door je te verbinden met wat echt belangrijk voor je is ontstaat een persoonlijk kompas, dat richting en houvast biedt zowel in goede als in minder voorspoedige tijden. Het maken van ‘kloppende’ keuzes wordt eenvoudiger en dat geeft rust en een gevoel van voldoening en zingeving. Dat is in ieder geval wat ik zelf ervaar en terugkrijg van mijn clienten.
Vragen die je jezelf kunt stellen:
- Waar word ik echt gelukkig van?
- Wat vind ik belangrijk in mijn sociale relaties?
- Welke factoren bepalen mijn werkgeluk?
- Welke maatschappelijk bijdrage wil ik leveren aan mijn leefomgeving?
De kracht van een persoonlijk kompas
Zelf heb ik de afgelopen weken weer de werking en waarde van mijn persoonlijk kompas aan den lijve ondervonden. Binnen een tijdsbestek van een week heeft mijn gezin drie keer een ambulance voor mij zien voorrijden. Ben ik opgenomen, ontslagen en de dag erna meteen weer opgenomen in een ziekenhuis. Ben ik medisch binnenste buiten gekeerd op verschillende afdelingen, om uiteindelijk vorige week zondag met spoed geopereerd te zijn aan 'slechts' een flink ontstoken galblaas, de uiteindelijke onverwachte boosdoener. Kortom, een hectische en spannende week, in het bijzonder voor mijn vrouw en kinderen...
En toch was ik een dag na thuiskomst alweer aan het werk. Ik verstuurde een mail aan mijn clienten met de kop 'Hoera, ik ben ontslagen...'. Om geleerde lessen met hen te delen en hen nog te kunnen te laten profiteren van een waardevol en kosteloos buitenkansje dat ik hen alleen die week nog kon bieden. Gewoonweg, omdat ik ze dat gun. De volgende avond was ik tot middernacht bezig een video te compileren van ingezonden felicitaties van familie en vrienden ter ere van het slagen van mijn zoon voor zijn eindexamen. Misschien allemaal niet zo verstandig vanuit oogpunt van herstel van mijn operatie, maar de 'drive' om er als perspectiefbieder voor mijn clienten te zijn en nog belangrijker mijn zoon toch een speciaal feestgevoel te geven in coronatijd, gaf mij meer flow en voldoening dan dat het energie kostte. Dit is hoe het werkt wanneer je handelt vanuit je persoonlijke missie en kompas…
Een persoonlijk kompas biedt ons zeker in deze onzekere tijd een welkom houvast. Soms ben je dingen aan het doen of juist laten, waarvan je je later afvraagt of dit wel de juiste zaken of keuzes zijn. We acteren op de automatische piloot of volgen braaf wat er van ons gevraagd wordt zonder er echt bij na te denken. Totdat er twijfel ontstaat en het begint te kriebelen... Herkenbaar?
Zo hebben wij enkele weken geleden als kinderen in samenspraak met onze zieke en hulpbehoevende ouders besloten om hen toch op te zoeken. Als resultante van de rationele en emotionele afweging tussen besmettingsrisico en vereenzaming in het laatste deel van hun leven. Waarbij het gevoel van wie en wat wij echt belangrijk vinden het uitendelijk heeft gewonnen...
Een open dialoog over een collectief kompas kan helpend zijn om tegenstellingen te overbruggen en gedeelde visies en belangen te verenigen. Zodat onze leiders en bestuurders een koers varen die breed gedragen wordt door hun volgers. De uitdaging is om dit dialoog op alle niveaus te (blijven) voeren. Binnen het gezin en familie, binnen het team waarin we werken, binnen organisatie, en binnen de wijken, landen en wereld waarin we leven...
Kortom, laten we tijd en aandacht creëren voor wat we echt belangrijk vinden. Een kompas - persoonlijk danwel collectief - helpt ons om eenvoudiger keuzes te maken en regie te nemen over werk en leven. Zodat we meer rust, veerkracht, flow en zingeving gaan ervaren. Hoe mooi zou dat zijn...
Wil jij ook je persoonlijk kompas aanscherpen?
Ik help je graag. Lees hier wat ik voor je kan betekenen...
Om meer mensen flow en zingeving te laten ervaren ben ik momenteel bezig met het ontwikkelen van een eCoachprogramma dat jou helpt meer impact, flow en zingeving in werk en leven te ervaren. Door een persoonlijk kompas te creëren en richting je lonkend en betekenisvol perspectief te bewegen. Ik zoek nog een beperkt aantal beta gebruikers, die tegen aantrekkelijke voorwaarden het programma als eerste mogen ervaren. In ruil voor hun waardevolle feedback om het programma verder te verbeteren.
Interessant voor jou?
Laat het hieronder in een reactie weten of stuur mij een privébericht, zodat ik je hierover kan informeren.
